To główny cel Krajowego Programu Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami na lata 2014–2017, który rząd przyjął 24 czerwca 2014 r. Dokument przedłożyła Radzie Ministrów nowa Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Małgorzata Omilanowska.

Program będzie realizowany za pośrednictwem 3 celów szczegółowych:

  1. Wspieranie rozwiązań systemowych na rzecz ochrony zabytków w Polsce:
    • porządkowanie rejestru zabytków nieruchomych;
    • przygotowanie ratyfikacji „Konwencji UNESCO ds. ochrony dziedzictwa podwodnego”;
    • wypracowanie jednolitych standardów działań konserwatorskich w odniesieniu do wybranych typów i kategorii zabytków nieruchomych;
    • wzmocnienie ochrony krajobrazu kulturowego;
    • opracowanie diagnozy prawnej ochrony zabytków ruchomych;
    • przygotowanie kompleksowego raportu o stanie zachowania zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków;
    • realizacja badań w ramach programu Archeologiczne Zdjęcie Polski (AZP) na obszarach szczególnie istotnych ze względu na zagrożenia dla dziedzictwa archeologicznego.
  2. Wzmocnienie synergii działania organów ochrony zabytków (chodzi o osiągnięcie większego efektu niż wynika to z sumy podjętych działań):
    • zwiększenie efektywności zarządzania i ochrony zabytków przez wdrażanie infrastruktury informacji przestrzennej o zabytkach;
    • wypracowanie standardów pozwalających na lepszy przepływ informacji między organami ochrony zabytków a społecznościami żyjącymi w ich sąsiedztwie;
    • podniesienie jakości procesów decyzyjnych w organach ochrony zabytków;
    • merytoryczne wsparcie samorządu terytorialnego w ochronie zabytków.
  3. Tworzenie warunków do aktywnego uczestnictwa w kulturze i edukacji na rzecz dziedzictwa kulturowego oraz jego promocji:
    • przygotowanie ratyfikacji „Konwencji ramowej Rady Europy w sprawie znaczenia dziedzictwa kulturowego dla społeczeństwa”, Faro 2005;
    • budowanie świadomości społecznej dotyczącej funkcji dziedzictwa kulturowego jako podstawy kształtowania tożsamości narodowej i społeczności lokalnych;
    • promocja dziedzictwa za pośrednictwem Internetu;
    • zwiększenie i ułatwienie dostępu do zasobu dziedzictwa.

Wdrażanie programu zakłada ścisłą współpracę Generalnego Konserwatora Zabytków (działającego w imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego), wojewódzkich konserwatorów zabytków, urzędu obsługującego ministra kultury i dziedzictwa narodowego, urzędów wojewódzkich oraz Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Narodowego Muzeum Morskiego — instytucji wdrażających program.

Jednym z celów programu jest także ujednolicenie polityki konserwatorskiej. Jak wyjaśnia minister Małgorzata Omilanowska, obecny model podporządkowania tych służb administracji terenowej, funkcjonujący od 2003 r., się nie sprawdza. Jej zdaniem przy rozdziale nowych środków unijnych potrzebne są kompetentne służby konserwatorskie. Tylko podporządkowanie ich Generalnemu Konserwatorowi Zabytków jest gwarancją zapewnienie ich poziomu i samodzielności działania.

Postulowane zmiany obecnie funkcjonującego systemu organizacyjnego ochrony zabytków w Polsce powinny zmierzać w pierwszym rzędzie do zapewnienia spójnego organizacyjno-finansowego i merytorycznego nadzoru na służbami konserwatorskimi, skupionymi w ręku Generalnego Konserwatora Zabytków działającego w imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W ciągu czterech lat (2014–2017) na realizację programu trzeba będzie przeznaczyć ponad 26,5 mln zł.