Instytucja wypłaca dodatek stażowy tylko za dni przepracowane i zmniejsza za dni nieprzepracowane.
Czy postępuje prawidłowo? Czy instytucja kultury, która ma własny regulamin wynagradzania, musi stosować przepisy Rozporządzenia MKiDN z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury (dalej: rozporządzenie w sprawie wynagradzania), w tym zapis dotyczący dodatku za wysługę lat?
Przepisy rozporządzenia w sprawie wynagradzania pracowników są prawem powszechnie obowiązującym, co oznacza, że nie można ich nie stosować w instytucji kultury, ale instytucja kultury może kwestie wynagradzania uregulować w swoich przepisach korzystniej dla pracownika.
Rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników wydane jest na podstawie art. 31d ust. 1 Ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej: ustawa o działalności kulturalnej).
Zgodnie z art. 31d ust. 3 ustawy o działalności kulturalnej, zasady wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w instytucjach kultury i przyznawania im innych świadczeń związanych z pracą określone w ustawie obowiązują do czasu objęcia ich układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania.
Oznacza to, że zasady wynagradzania określone w ustawie i wydanym do niej rozporządzeniu określają minimum uprawnień pracowników. Jeżeli w instytucji obowiązuje układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania, to można w tych aktach prawa wewnątrzzakładowego kwestie wynagradzania uregulować korzystniej niż w ustawie i rozporządzeniu.
Instytucja kultury nie może jednak zmieniać przepisów ustawy lub rozporządzenia na niekorzyść pracowników, inaczej mówiąc — nie może zabrać im tego, co dają przepisy powszechnie obowiązujące.
Taka sytuacja ma miejsce w opisanym w pytaniu przypadku. Wypłacając pracownikom dodatek stażowy tylko za dni przepracowane, instytucja zmienia przepisy rozporządzenia na niekorzyść pracownika.
Zgodnie z § 2 ust. 4 rozporządzenia w sprawie wynagradzania, dodatek za wieloletnią pracę przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
W innych przypadkach nieobecności w pracy, np. z powodu urlopu macierzyńskiego, dodatek wchodzi do podstawy wymiaru zasiłku (art. 36‒42 i 45 w związku z art. 47 Ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).
Za dni nieobecności w pracy z powodu choroby, bez względu na to, czy w okresie wypłacania wynagrodzenia, czy już zasiłku chorobowego, oraz za okres pobierania przez pracownika zasiłku opiekuńczego pracodawca ma obowiązek wypłacać dodatek stażowy obok odpowiednio wynagrodzenia albo zasiłku.