Pytanie

Organizator przekazał instytucji kultury w użytkowanie wieczyste grunty z posadowionymi na nich dwoma budynkami zabytkowymi, wpisanymi do rejestru zabytków. W budynkach instytucja prowadzi statutową działalność kulturalną. Instytucja chciałaby nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od budynków wpisanych do rejestru zabytków.
Czy wystarczy w takim przypadku odpowiedni zapis w polityce rachunkowości?

Nie amortyzuje się dzieł sztuki i eksponatów muzealnych, a zatem jeśli budynek nie jest do nich zaliczany, to podlega amortyzacji.

Wyjaśnienie

Muzealiami są rzeczy ruchome i nieruchomości stanowiące własność muzeum i wpisane do inwentarza muzealiów (art. 21 ust. 1 Ustawy z 21 listopada 1996 r. o muzeach). Muzealia stanowią dobro narodowe. Zabytkowe budynki, jeśli są własnością muzeum i zostały zakwalifikowane jako muzealia, ewidencjonuje się na koncie 016 „Dzieła sztuki i eksponaty muzealne”. Takie budynki nie podlegają amortyzacji.

Proszę zwrócić uwagę, że dotyczy to tylko muzeów, a nie wszystkich instytucji kultury. Wpis budynku do rejestru zabytków nie przesądza o tym, że dany budynek można zaliczyć do muzealiów. Budynek wpisany do rejestru zabytków to środek trwały (art. 3 ust. 1 pkt 15 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości), który podlega amortyzacji. W tym przypadku zapisy w polityce rachunkowości nie przesądzają o tym, czy budynek jest zaliczany do muzealiów i czy w związku z tym nie podlega amortyzacji.

Podstawa prawna

  • Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U. z 20 lutego 2018 r. poz. 395; ost. zm. Dz.U. z 30 marca 2018 r. poz. 650)
  • Ustawa z 21 listopada 1996 r. o muzeach (tekst jedn. Dz.U. z 12 kwietnia 2018 r. poz. 720; ost. zm. Dz.U. z 14 lutego 2018 r. poz. 369)